16. Wnuk

Louis

Pomagałem mojemu zięciowi przyszykować pokój dla mojego wnuczka. Będę miał wnuka.

-Sami sobie nie poradzimy- westchnąłem kiedy po raz kolejny skręciliśmy nie to co trzeba.

- Zadzwonić po resztę?- zapytał

- Taa. Kurde dom muszę wybudować.

- Tato, ale sam nie masz zamiaru go budować?

Spojrzałem na niego jak na idiotę. Na prawdę faceci w tej rodzinie to kompletni idioci.

- Niee. Ja i Ben to idealny team. Wystarczy.

- Dobra, jakby co zawsze możesz na mnie liczyć.- on chyba na prawdę myślał, że sam będę go budował.

- O przestań. Zamówię ekipę. Trochę kasy chyba mama.

- Nie wiem, przecież nie pilnuję twojego stanu konta.

- Jeden porządny.

- No nieźle chodź raz na mnie nie narzekasz.

- No widzisz... jak się postarasz to może plusa zarobisz.

- Dobra ja dzwonie po resztę, bo zanim my to złożymy to mi się dziecko urodzi.- powiedział podnosząc się z ziemi

- Ha ha ha. A stary słyszałeś? Mam bliźniaki!- moja Ronni nadal mi nie powiedziała, ale to tylko mały szczegół

- Bliźniaki?- zdziwił się

- No nie trojaczki.

- Zabawy będzie z nimi.- stwierdził

- Taa chyba przejebane.

- Z jednymi sobie poradziłeś i z drugimi dasz radę.- optymista

- Nie poradziłem sobie. Ben ... to jest Ben. On mi nawet prezerwatywy kradnie

- Ja swoje wiem. Udało ci się wychować Philipa to i Bena też.

- Philip jest normalny. Nie porównuj go do tego diabła.

- Problem jest w tym, że od razu zakładasz, że Ben jest ten gorszy.

- Bo jest. Gorszego nie będzie. Młody nie przeginasz?

- Chcę pomóc. Nie porównuj ich i tyle.

- Dobra. Nie ważne. No i jak to skręcasz?

- Według instrukcji.- odpowiedział

- No chyba nie. Straciłeś fragment półki z łóżeczkiem.

- Mój błąd.

-Twój twój. Naprawiaj ja idę się napić.

- Przydało by się naprawdę czegoś napić.

- No a o czym ja mówię?- westchnąłem ciężko

Boże faceci w tej rodzinie to jacyś idioci. Może to jest zaraźliwe. Mam nadzieję że nie. Poszedłem do kuchni po coś mocniejszego. W lodówce znalazłem piwo. Na trzeźwo tego nie ogarnę.Nie ja tego za nic nie ogarnę  Kurwa na stare lata ojcem. Bliźniaków na dodatek. Może mi się poszczęści i będę miał dwie córki. Tak na pewno, marzenia ściętej głowy.

- Jesteśmy !- usłyszałem dzieci moich przyjaciół i swoich synów

- To dobrze, bo ktoś musi pomóc przy składaniu mebli.

- Pomóc? To znaczy zróbcie za mnie- odezwał się Philip

- Nie. Macie pomóc. Przyda ci się jak sam dorobisz się dziecka.- Oby nie jak najszybciej.

- Nie doczekasz się- prychnął.

- Nie.

Philip od razu podszedł do lodówki i wyją kilka piw. Ben nawet nie zwracając na mnie uwagi wziął jedno.

- Pełnoletni jesteś?- zapytałem zabierając mu butelkę.

- No prawie.

- Prawie robi większą różnicę. Weź sobie soczek.

Ronni

Głupio się czułam oszukując Louis, ale jak mu powiem, że to bliźniaki to się biedny załamie. Siedziałam u siebie w gabinecie i kreśliłam plany dobudówki. Jak dobrze, że jednak Louis namówił mnie na tę architekturę. Jęknęłam odchylając się do tyłu. Moje biedne plecy. W końcu udało mi się je skończyć. Schowałam je do teczki. Teraz to naprawdę trzeba będzie pogadać z Louisem. Zeszłam na dół do salonu gdzie leżała Morgan.

- Zamawiam chińszczyznę, chcesz coś?

- Tak, to co zwykle. Amy i Alice są na górze ich zapytaj.

Z kwaśną miną poczłapałam na górę. Zapukałam do pokoju mojej córki.

- Zamawiam chińszczyznę, chcecie coś?

- To co zwykle mamo razy dwa.- odpowiedziała mi córka.

Alice

Leżałyśmy z Amy na łóżku. Przyjaciółka chodziła ostatnio strasznie przygnębiona.

- Dziwnie tak uczyć się bez ciebie.- stwierdziła.- Muszę znosić Bena.

- No właśnie. Co z tobą i Benem?

- Co ma być Alice? Zdradził mnie.

- Ale nadal ci na nim zależy.

- Zależy, ale jestem wściekła na niego. Ben jest Benem i nigdy się nie zmieni.

- Tak. Może mu kiedyś wybaczysz. Trzymam kciuki, idę po  naszego kurczaka.

Wstałam z łóżka i zeszłam na dół. W salonie na kanapie siedziała jakaś blondynka. Morgan nie byłą zadowolona z jej obecności.

- Dzień dobry.- powiedziałam stając w progu.

We trzy spojrzały na mnie. Morgan miała łzy w oczach tak samo zresztą mama.

- Coś się stało?

- Alice poznaj Kristin.

- Miło mi. Dobra powie mi któraś z was o co chodzi.

- To moje siostra.

- Słucham? Które z rodziców zrobiło skok w bok?

- Żadne.- odpowiedziała mi Morgan.- Louis nie jest moim tatą. 

- Poczekajcie, bo słabo rozumiem. Mój tata, nie jest twoim tatą. Czemu nikt nie raczył mnie o tym poinformować? Najlepiej nic nie mówić.

Wściekła wróciłam do siebie do pokoju. Amy spojrzała na mnie zdziwiona.

- Ej mała co jest?

- Morgan nie jest córką mojego taty, nikt mi nigdy tego nie powiedział.

- To jej sprawa. Nie wściekaj się. 

- To moje siostra, chyba.

Ktoś zapukał do drzwi, które po chwili się otworzyły. Stała w nich Morgan.

- Co chcesz?- zapytałam.

- Pogadać.

- Zostawię was samych.

Amy wymknęła się z pokoju. Morgan usiadła na łóżku. Czekałam aż zacznie mówić.

- Czemu mi nie powiedziałaś?

- Bo uznałam, że to nie ważne. Alice, dla mnie tatą zawsze będzie Louis. Tamten mężczyzna, on jest nie ważny. 

- A Kristin?

- Nie mogę jej karać za coś czego nigdy nie zrobiła. Chciała mnie poznać,a mnie po prostu ciekawiło. Alice zawsze będziesz moją małą siostrzyczką.

- Dogadaliście się z tatą.

- Jesteś mała. Nie gniewaj się, tylko Phil wiedział.

- No i to jest niesprawiedliwe. On wiedział a ja nie. To mi uwłacza jako siostrze.

- Następnym razem ci powiem pierwszej. Przytul się do grubej siostry.

Uśmiechnęłam się do niej i przytuliłam.

- Ałł.- jęknęła gwałtownie się ode mnie odsuwając.

- Co jest?

- Chyba się zaczęło.

- Idę po mamę.

Z prędkością światła zbiegłam po schodach. 

- Mamo Morgan rodzi.- oznajmiłam.

- Co? O jejciu. Dobra trzeba jechać do szpitala. Ja nie poprowadzę bo mi brzuch przeszkadza. Kristin masz może prawo jazdy?

- Mam.

- Uff.- mama odetchnęła z ulgą.

Louis

Byłem już po którymś piwie kiedy zadzwoniło mój telefon. Spojrzałem na wyświetlacz.

- Ronni co się stało?

- Morgan rodzi.

- Co? Jak to? Już zbieram resztę i jedziemy.

---

No i następny za nami. Mam nadzieję, że się podobał. Mile widziane komentarze i do następnego.