Czterdzieści

Ronni
- Louis proszę zostań.- powiedziałam.
Zastanawiał się nad decyzją i pewnie gdyby nie telefon to by siedział już w samochodzie. Drżącymi rękoma odebrałam telefon.
- Tak.
- Chcesz jeszcze zobaczyć córeczkę żywą?- zapytał.
- Josh co jej zrobiłeś?
- Jeszcze nic. Ty i ten twój kochaś przyszykujecie milion funtów. Macie czas do jutra po południu.- powiedział i się rozłączył.
- I co?- zapytali jednocześnie.
- Do jutra po południa mamy załatwić milion funtów.
Morgan
Nie chciałam iść z tym panem, ale on powiedział, że zabierze mnie do taty. Bardzo tęskniłam za tatusiem. Siedziałam na łóżku w brzydkim pokoju, nigdzie nie było tatusia. Wszedł ten zły pan.
- Ja chcę do taty.- powiedziałam.
- Później.
- Ja chcę teraz do tatusia.- zaczęłam płakać. 
- On nie jest twoim tatą, ja nim jestem.- krzykną na mnie.
- Nie prawda, nie jesteś moim tatą. Mój tatuś na mnie nie krzyczy. Nie jesteś moim tatą.
- Zamknij się do jasne cholery.
Ronni
Louis zadzwonił na policję. Plan był taki, normalnie mieliśmy przygotować pieniądze i spotkać się z Joshem. Później wkraczała policja. Wszyscy już pojechali do domu. Siedziałam na kanapie i patrzyłam na Louisa, który niespokojnie chodził po salonie. Zatrzymał się i spojrzał na mnie swoimi smutnymi, niebieskimi oczami.
- Ronni, czy kiedyś mi wybaczysz?
- A jest coś do wybaczenia, ponoć nic nie zrobiłeś?
- Bo nie zrobiłem, ona zaczęła się do mnie przystawiać.
- Wyjaśnij mi od początku.- poprosiłam.
- Zayn pokłócił się z Pezz i poszedłem z nim do klubu przypilnować, żeby za bardzo się nie spił. Wypiliśmy kilka kieliszków, Malik poszedł zadzwonić do Perrie. Zostałem tam sam, wtedy przyszła ona. Najpierw chciała autograf, dałem jej, później wpakowała mi się na kolana chciałem ją z nich zdjąć i złapałem ją w tali i wtedy zrobili to pieprzone zdjęcie. Ronni ja nie umiałbym być z nikim innym niż ty.
Teraz kucał na przeciwko mnie, łzy znowu płynęły mi z oczu. Z własnej głupoty cierpiałam przez kilka tygodni.
- Ronni proszę powiedz coś.- poprosił.
- Kocham cię idioto.- powiedziałam.
Rano
Louis obudził mnie śniadaniem. Nie mogłam nic przełknąć. Spojrzałam na Louisa, mając nadzieję, że jednak coś wiadomo. Pokręcił przecząco głową.
- Nikt jeszcze nie dzwonił oprócz z banku. Przyszykowane są już pieniądze.
- Dobrze.- powiedziałam.
Zjadłam jedną kanapkę i poszłam się ubrać. Ubierałam się właśnie, kiedy zadzwoniła moja komórka. Louis ją odebrała.
- Co zrobiłeś mojej córce?- usłyszałam.- Twoja, od kiedy przez pięć lat się nią nie interesowałeś, a teraz chodzi ci tylko pieniądze. Wydałbym każdy grosz żeby ją znowu zobaczyć.- Louis płaci ten okup za Morgan, chociaż nie jest to jego córka.-Okej, jeżeli coś jej zrobisz to cię zabiję.
Wyszłam z łazienki, Louis z furią w oczach wpatrywał się w urządzenie.
- Lou, co powiedział Josh?
- Za godzinę mamy być przy starej fabryce.- odpowiedział.
Przyjechała policja, dostaliśmy konkretne instrukcję, zajechaliśmy po pieniądze i pojechaliśmy do fabryki. Jak Louis zatrzymał samochód odżyły we mnie stare wspomnienia. Wysiedliśmy z samochodu, po chwili Josh wyszedł z fabryki razem z Morgan. Mała szarpała się. Moja córeczka.
- Macie pieniądze?- zapytał
- Masz.- Louis rzucił w jego stronę torbę pełną pieniędzy. 
Jak ten łapał torbę, to puścił Morgan. Moja mała biegła w naszą stronę. Wpadła mi w ramiona. Do akcji wkroczyła policja. Trzymałam moja córeczkę w objęciach. Podszedł do nas Louis i tez przytulił.

---

Pogodzili się, Morgan uwolniona a Josh w więzieniu. Zadowoleni bo ja tak, nawet nie wiecie jak. Mile widziane komentarze i do następnego.